Pierwsze zdjęcia fotogrametryczne powstały w Paryżu. Miało to miejsce już na przełomie lat 1858 – 1859. Do Polski technologia dotarła w okresie międzywojennym, dzięki czemu mogła powstać niezwykle dokładna mapa topograficzna części Tatr, w skali 1:20 000. Od tamtego czasu wiele się zmieniło, jednak idea zastosowania fotogrametrii pozostała niezmienna. Fotogramy stosuje się obecnie wszędzie tam, gdzie istotne jest precyzyjne i wierne odwzorowanie nawet najdrobniejszych detali i właściwości danego obiektu.
W praktyce wykorzystanie fotogrametrii oznacza precyzyjne odtwarzanie kształtów, rozmiarów oraz wzajemnego układu obiektów w terenie.
Jest to technika niezwykle przydatna między innymi w geologii do poszukiwań surowców mineralnych, architekturze do inwentaryzacji zabytków, a także w archeologii, meteorologii, leśnictwie, a nawet medycynie, przy pomiarach kształtu całego ciała lub jego części.
Jednak najpowszechniej fotogramy (zdjęcia fotograficzne wykonane ze statku powietrznego lub stanowiska naziemnego przy użyciu kamery fotogrametrycznej) wykorzystywane są podczas inwentaryzacji zabytków, opracowywania map obiektów trudno dostępnych, czy w różnych projektach związanych z szeroko rozumianym muzealnictwem i archeologią. Wypada wspomnieć, iż najnowsze osiągnięcia cyfryzacji pozwalają na cenną z punktu widzenia dokumentacji historycznej digitalizację zabytków.
Korzyści wynikające z zastosowania fotogrametrycznej metody pomiarowej:
Zdalne metody pomiarowe są od wielu lat wykorzystywane do inwentaryzacji zabytków architektury (fotogrametria architektoniczna). Zdjęcia pełnią funkcję nie tylko bazowego materiału, który jest później wykorzystywany do opracowania kartometrycznego, ale także stanowią cenną dokumentację fotograficzną bieżącego stanu danego zabytku.
Zastosowanie metod fotogrametrycznych umożliwia w szybki i efektywny sposób określić wymiary, kształt i umiejscowienie przestrzenne zabytków, pozyskując wszelkie informacje bezinwazyjnie i bezkontaktowo. Ma to istotne znaczenie w przypadku tych zabytków, których stan techniczny nie pozwala na dokonanie pomiarów metodami bezpośrednimi z uwagi na możliwość naruszenia konstrukcji obiektu.
Naszym klientom oferujemy inwentaryzację zabytków przy zastosowaniu rozwiązań fotogrametrycznych oraz skaningu laserowego, wykorzystującego pomiary odległości z punktu o określonych współrzędnych przestrzennych do badanych punktów i wyznaczeniu ich położenia w przyjętym układzie przestrzennych współrzędnych biegunowych. Dużą liczbę punktów pomiarowych określa się mianem „chmury punktów”.Połączenie tych dwóch technik pozwala na zwiększenie precyzji i połączenie dwóch światów: bardzo dokładnych pomiarów wykonanych skanerem laserowym oraz wysokiej jakości obraz fotograficzny uzyskany odpowiednim aparatem fotograficznym czy też np. kamerą drona.
Uzyskany obraz dokładnie odzwierciedla faktyczny wygląd i stan danego obiektu. Na podstawie dokumentacji inwentaryzacyjnej oraz digitalizacji budynków, możliwe jest między innymi szybkie i szczegółowe stworzenie planów i kosztorysów remontowych, co przy konwencjonalnych metodach pomiarów zwykle zajmuje około kilku tygodni.
Szybkość, kompletność i długoterminowe wykorzystanie dokumentacji przekładają się na niższe koszty realizacji w stosunku do konwencjonalnych metod inwentaryzacji architektonicznej. W tym przypadku twierdzenie, że „czas to pieniądz” nabiera zupełnie innego znaczenia.
Heritage BIM, czyli zastosowanie technologii Building Information Modeling w dziedzinie ochrony dziedzictwa, ma wiele kluczowych zalet.
PointCab to zaawansowany i doskonale zaprojektowany program, który stanowi idealne narzędzie do obsługi i przetwarzania chmur punktów.
Skaning laserowego odgrywa ważną rolę w digitalizacji zabytków. Dowiedz się więcej o tych nowoczesnych technologiach ochrony dziedzictwa.