Zameczek położony w obrębie Muzeum – Zamku w Łańcucie
Niewielka, klasycystyczna niegdyś budowla powstała przy końcu XVIII w okresie wczesnego romantyzmu. Wzniósł ją dla księżnej Izabeli Lubomirskiej w latach 1796 – 1802, warszawski architekt Jan Grismayer (działającego wówczas na terenie Łańcuta), uczeń – współpracownik Jana Christiana Kamsetzera. Obiekt jest położony w obrębie Muzeum – Zamku w Łańcucie.
Celem opracowania jest wykonanie inwentaryzacji architektoniczno – budowanej metodą skaningu naziemnego 3D, służącej archiwizacji obiektu dla konieczności poznania stanu zachowania zabytku oraz otrzymanie innych danych, które będą wykorzystane w dalszych procesach dokumentacyjnych jako informacje wielokrotnego użytku.
Pozyskane materiały posłużą Inwestorowi do uzyskania wytycznych konserwatorskich, umożliwiających zachowanie zabytkowej tkanki obiektu i przywrócenie jego wartości użytkowej oraz nakreślenia ram i wytycznych przy realizacji dokumentacji projektowej budynku przygotowanego do rewitalizacji. Chęć Inwestora zmierzająca w kierunku ponownego udostępnienia obiektu użytkownikom i szerokiemu spektrum zwiedzających oraz potrzebie dostosowania „Zameczku Romantycznego” do obowiązujących przepisów i standardów korespondujących z bezwzględnym zachowaniem jego walorów historycznych i kulturowych, wiąże się z koniecznością podnoszeniem wartości użytkowych zabytku i zahamowaniem procesu jego destrukcji.
Poniżej można znaleźć przykładowe wykroje z naszych chmur punktów wygenerowane za pomocą programu PointCab oraz przygotowany przez nas jedynie fragment dokumentacji.